BlonT go's round

Iemand vroeg ooit eens ; Hey Nien , hoe is jou leven ontstaan ?
Ach.. antwoordde ik dan,
het was geen denderende oerknal naar mijn weten ...
Maar raar maar waar, Nien beloofde dus [na stevig aandringen] om een verhaal te typen over haar leventje.
Maar hoe begin je een levensverhaal ?
Net als ieder ander maakte ik ook dingen mee die invloed hebben op mijn rugzak, mijn visie, mijn gemoedstoestand en op mijn verdere ontwikkeling.
0f het nou lag aan mijn ouders die hun best deden om mij te temmen, mijn familie die dwaas door het leven ging of mijn vreselijke drang om de wereld te ontdekken ..

Jarenlang reisde ik de halve wereld rond, en  probeerde ik de mens achter de mens te ontdekken.
Mijn eigen ik te ontdekken.
En tussendoor zorgde ik ervoor dat ik niet in zeven sloten tegelijk verzoop .
Gewoon goed voor mezelf zorgen dus..
Mijn jarenlange zwerftocht liet mij stiekem toch in zeven sloten tegelijk lopen,
opnieuw omhoog krabbelen en alsnog in alle sloten tegelijk donderen. Ik kon dat.
Ik wou mensen niet belasten met mijn verleden, en vooral niet zielig gevonden worden.
Niet horen ; áh..jij was dat kind met die rugzak, maar daar staan; de grote vrouw die ze was !
Ik volgde mijn grootste trots; mijn stijfkop. Mijn passie was en is nog steeds om confrontaties op te zoeken .
Het maakte mij eigenlijk alleen maar harder. Voor anderen , maar nog meer voor mijzelf.
Muren werden opgetrokken , mannen waren een "hulpstuk" en wilde rivieren werden dwingend getemd. Het verleden liet ik los, ik liet haar gaan in mijn rivier van  tranen en ik ging op zoek naar iets waarvan ik dacht dat ik het moest hebben, moest zien , moest ervaren.
Wat dat was ? ik zou het niet weten.
Ik zocht vaak naar antwoorden , maar leerde in de loop der jaren dat antwoorden vaak niet relevant zijn.
Ze doen er gewoon niet toe, het is het doen wat een mens zo uniek maakt.
Mensen kunnen zoveel denken, zoveel willen, zoveel verwachten, "totdat het weg is of ooit was ".
Ze hebben stomweg te lang gewacht.. teveel gedacht of ze lieten de tijd sterven door niets te ondernemen om dat te doen wat ze eigenlijk het liefste hadden willen doen.Vriendschappen verwateren ,worden soms [en ook wel vaker] zelfs vergeten en oude gezichten krijgen de verkeerde naam.

Mijn levensloop die ik had uitgedaagd , nam een loopje met mij.
Ze lieten mij dood en leven zien, moord en doodslag , liefde en ontroering.
Mijn leven liet mij vaak verbaasd ,vertederd of geschrokken achter. En zo leerde ik dat mens zijn en je mens voelen niet verkeerd is. Het mag.
Ik was  dankbaar voor elke ervaring, en nog dankbaarder dat ik weer een situatie had overleefd .
Vaak vroeg ik mij af of ik iets kon veranderen in de werelden waar ik was, waarom er zoveel dingen gebeurden zoals het gebeurde.

Waarom werden goede mensen ziek,
en wou een verrotte ziel niet verrekken ?
Waarom gingen mensen scheiden,
als ze zich eeuwig trouw hadden beloofd ?
Waarom had een mens zoveel laagjes,
terwijl hij maar één kant laat zien ?
Waarom liepen mensen voor problemen weg,
terwijl ze vaak zelf het probleem waren ? Maar antwoorden kreeg ik niet.
Het was ook niet meer relevant.

En het is ook nu niet meer van belang.
Mijn kinderen zijn van belang, zij geven meer antwoorden dan reizen kunnen beantwoorden.
Ik ontdekte mijn 'ik' dicht bij mijn hart.


#Nien


Wees hard voor jezelf en mild voor een ander.
Verwacht niets van een ander, wat je zelf kan doen . 
Voor alles komt nieuw,
en alles nieuw krijgt met de tijd een grauwe kleur.





.

MoordWijf

 

Geduldig serpent

ruwe kantjes van een vrouw

Genadeloos onderschat

@Nien