Nooit meer. Nooit weer !!

Stilgeslagen zat ze van angst ineengedoken op het harde tuinbankje.
Dreigend stond het viertal voor haar, honend en met gebalde vuisten. *Sla haar op der gore bek!!* schreeuwde een jongen van 14.
Een meisje van amper 12 voelde medelijden met het bange meisje op de bank maar uit angst voor de 'grote jongens'  sloeg ze het kind toch met haar schooltas tegen de vlakte.
Zo van het bankje af. BAM!!  Het meisje viel achterover op de tegels. Haar hoofd bloedde en het groepje kinderen lachte gemeen en schreeuwden haar toe; "kijk nog eens naar ons en we slaan je weer in elkaar".
Het  meisje gaf geen kik, ze was te bang om  te huilen van de pijn. Eigenlijk voelde ze de pijn niet, maar bij het  zien van het bloed op de tegels wist ze dat het haar ergens zeer moest doen.
 Ze was te bang om de pijn te voelen. Pas toen ze in de gaten had, dat het groepje echt verdwenen was probeerde ze op te staan. Ze was alleen. Ze ging weer op het bankje zitten. Ze was op haar hoede.
Maar ze was echt alleen.  Iedereen was naar huis. Logisch, het groepje had haar opgewacht toen ze uit school kwam.
Zij dacht het groepje slim af te zijn en had nog even de leraar geholpen met het schoonmaken van het lokaal.
Het groepje tuig was helaas ook slim geweest en zij hadden achter het fietsenhok op haar staan wachten.
 Het meisje haalde een papieren zakdoekje uit haar schooltas en veegde daarmee de snee op haar voorhoofd  schoon. Zacht kwamen de tranen, maar ze deden haar niets meer.
"Dit was de laatste keer!" beloofde ze zichzelf.  Nooit meer zouden zij haar pijn doen. Nooit meer wilde ze van de meester horen dat zij zich niet moest aanstellen.
Dat zij weerbaarder moest worden. Dat ze maar eens van zichzelf af moest gaan slaan. "Nooit meer!! Nooit weer!! "schreeuwde een stem in haar hoofd. 
Ze liep het lange rechte pad af, weg van school.  Ze liep het voetpad langs en de wond op haar voorhoofd begon pijnlijk te voelen.
"Nooit meer!!!" riep het stemmetje weer. "Nooit weer!!"  Ze stak de drukke weg over. Ze zag de mensen kijken "Oh, jij bent vast zo'n vechtkind" Tuig!! " 
Ze bleef even stil staan voordat ze over de gele streep van de stoep verder liep . . Ze zag de bestelbus komen en deed een stap opzij.
De bus raakte haar frontaal en ze maakte een harde smak op het teer.  "Het was een vreselijk ongeluk, ze  struikelde en kwam onder een grote auto.
 Ze hebben nog geprobeerd om haar te reanimeren maar dat mocht niet baten" wist een leerkracht de volgende dag geschrokken en in tranen te vertellen.
 "Mijn God, wat moet dat kind geleden hebben die laatste minuten van haar leven!"
Zij moest eens weten .....

#NienBlonT




*Na aanleiding van reacties op het vorige blog Pest een eind op! *

Pest een eind op!

Een eeuwenoude gewoonte steekt af en toe met een groot treurig kruis boven de grond uit.
Pesten. Elk kind heeft er wel eens mee te maken gekregen en elk kind weet dat het niet fijn is om gepest te worden. Dat het kwetsend is.
Waar vroeger kinderen uitgescholden werden met "Dikzak, lelijkerd, stinkerd, schobbejak, doerak, hoerenjong of schoft" vliegen anno nu de lichaamsdelen en enge ziektebeelden om onze oren.
"Domme kankertrut!, Lelijke kut, Smerige anaalneuker, Krijg de kanker!,  Gore kankerslet! , Kleine nageboorte!, Internetneuker!  Kankerhomo!"
Maar als wij nou die scheldwoorden uiteen gaan zetten, dan zou toch de grootste pester zichzelf eens moeten afvragen hoe hij er in Godsnaam bij komt om "kankertrut" te roepen. Of "lelijke kut!" Wat weet de pester van haar vaginale toestanden? Ik neem aan niets.
En zou die persoon wel kanker hebben, dan wordt het dringend  tijd dat iemand de pester eens goed bij zijn oren pakt en hem voor straf een 3 uur durende video laat zien waarop een mooi mens dood ligt  te gaan aan deze pijnlijke rot ziekte!  Maar iemand  homo, lelijk, trol of vet noemen heeft ook een  rottende uitwerking. Het breekt een kind stelselmatig af. 
Pesters ´verkankeren´ een gezond kind tot het uit pure ellende in elkaar zakt.
Pesten beperkt zich ook niet tot alleen de stoeprand, pestkoppen zoeken het slachtoffer op daar waar ze maar kunnen. Geen gelegenheid laten ze voorbij gaan om te jennen en te etteren.
Of het nou op het internet is, voor de huisdeur, in winkels,  onderweg naar school, op  school.  Pesters maken de wereld klein voor het slachtoffer.
Tim zijn wereld was zo klein dat hij zelfmoord pleegde.
Overal waar hij keek zag hij zijn pesters.
Ze hadden hem gebroken.
Hij was stuk gemaakt.

Waar een kind het eerste schooljaar vol zelfvertrouwen tegemoet ging , kruipt het met steeds meer tegenzin richting schoolplein.
Rollende ogen, wijzende vingers en misplaatste grappen denderen het schoolplein over. `Daar heb je dat domme asociale kind weer!!`
Het feit dat mensen elkaar "dom" noemen is ook zoiets vreemds, want wanneer is iemand nou eigenlijk aso of dom? Als een kind het schoolplein op komt met kleding uit een second hand shop omdat ouders het financieel niet meer redden in deze maatschappij?
Als die persoon niet helemaal mee kan komen in een groep?  Als iemand stottert? 
Als iemand om half negen op bed gaat en midden in de nacht nog wakker ligt omdat hij zich afvraagt of ze de volgende dag weer uitgescholden of bedreigd gaan worden?
Vaak zijn pesters kinderen en volwassenen die 'vroeger' zelf ontzettend zijn gepest en zich er onvriendelijk voor bedanken om ooit weer gepest te worden. Want eerlijk is eerlijk,  niet alleen kinderen maken zich schuldig aan pesten. Vaak doen volwassenen er nog een schepje bovenop. En een goed voorbeeld, doet goed volgen. Nietwaar? Mensen weten dat pesten pijn doet. Mensen weten dat pesters een ziel kunnen breken, en mensen gaan daarmee vaak door tot het gepeste kind verhuisd of gebroken is. Want dat geeft voldoening. Zo voelen zij zich sterker in het pestgedrag, zij voelen zich onoverwinnelijk.
Want een mens dat stuk en gebroken is, is geen bedreiging meer. Vaak  zijn pesters trots op hun gedrag, ze voelen zich stoer en willen bij  "de sterkste groep"  horen. 
Maar als alle gepeste kinderen zich zouden gaan verzamelen, heb je ook een groep.
Een groep die zich kan verdedigen tegen de pesters, want samen sta je sterker!
Mooie mensen pesten dan ook zelden, ze hoeven zich namelijk niet te bewijzen.
Pesters zijn 'groot' als ze in een groep staan. Staan ze alleen,  functioneren ze net als ieder ander onzeker kind dat op zoek is naar zijn plekje in de wereld.

Ik zeg;

Laten we in plaats

 van mensen breken,

mensen helpen.

Vriendelijke groet,

een huppelkut.

#NienBlonT

.

Foto door ChannshineePhotography

Lief.

De namenrivier
schreeuwt om de jouwe
gevolgd  door passie.

~
Smachtend op een golf van vuur.
Hunkerende affectie.

#Nien.

.