EndStation

0pgeven kwam niet voor in T. zijn woordenboek,
en hij was ook niet van plan om het woord eraan toe te voegen .

Toen ze elkaar 20 jaar geleden leerden kennen kon ze niet vermoeden dat hij de realiteit uit het oog zou verliezen.
Ze waren beide single en leefden hun eigen uitbundige leventje, het enigste wat ze deelden 'vanwege kostenbesparing' was een appartement.
Natuurlijk zag ze zijn goedkeurende blikken wel als ze naakt onder de douche vandaan kwam,
maar die deerden haar niet.
Ze voelde niets voor hem, en dat had ze hem vrij snel duidelijk gemaakt.
Hij hield van vrouwen die gewillig waren, die smeekten om bevredigd te worden.
Zij was dat niet en dat ergerde hem bij tijden, maar hij leek er vrede mee te hebben .
Nooit hadden ze maar enig lichamelijk contact en niets deed haar ervan weerhouden om gewoon haar ding te doen in huis.
Hij had zijn vriendinnetjes en zij had haar leventje, ze bemoeide zich niet met dat van hem.
Af en toe gingen ze samen op stap om daarna een andere weg in te slaan .. dat hij daarop geilde wist ze niet..

Nu zat hij tegenover haar aan de tafel met een onverwoestbare blik en met een belachelijk standpunt.
Eén kop koffie had hij gezegd, één kop koffie en dan laat ik je met rust .
Ze geloofde hem niet, hij had haar al vaker behandeld als een bezit.
Hij controleerde vroeger haar slaapkamer om te zien of haar bed beslapen was geweest, zo niet...dan was hij zwaar gepikeerd.
Dat was ook één van de redenen geweest voor haar om een ander woonplek te gaan zoeken .
Hij was woest geweest, want nu moest hij in zijn eentje de huur betalen.
Ze had hem alleen gelaten in dat grote huis.
Nu kwam hij haar vertellen dat hij zo boos was geweest omdat ze hem gedumpt had.
Dat hij stapel verliefd op haar was geweest en nog was , en dat het gevoel nooit echt over is gegaan.
Dat hij haar in elke vrouw zag .Dat hij door haar geen relaties meer kon opbouwen.
En soms als hij zijn ogen sloot ,zag hij haar welgevormde lijf naakt voorbij lopen .
Hij wou haar net als vroeger , maar dan anders .
Dit keer wou hij alles.

---

Ich saß ihr am großen Tisch gegenüber.
Sie schaute mich nur böse mit ihren giftgrünen Augen an
und fragte mich warum ich sie nicht in Ruhe lassen und für alle Zeit abhauen könnte?

neee.....ich werde sie nicht in Ruhe lassen!
Sie ist die Frau mit der ich immer leben wollte.
Ich kenne sie bereits über 20 Jahre und dabei kennt sie mich wie keine andere.
Niemand weiß mich zu zähmen. Nur sie allein konnte das.
Ihr Blick war für mich wie ein offenes Buch. Ich sah es deutlich in ihren Augen, in ihrem Gesicht und ihrer Haltung.
Ihr Körper machte mich wild, er flehte förmlich danach von mir geliebt zu werden.
Ich will, dass alles so ist wie es war, mit all ihren Launen und Macken.
Sie muss es doch genauso wollen.
Ja, ich bin sicher, sie denkt genau wie ich.

Sie braucht nur ein bisschen Zeit um selbst zu erkennen, dass ich das Beste für sie bin.
Ich kann nicht abhauen, ich muss da sein. Was soll ich sonst machen?
Wenn ich da bin, dann wird sie sich schon daran erinnern was wir gemeinsam hatten.
Nur diesmal will ich, dass sie mich will.

Dann sagte ich, dass ich sie liebe, weil ich nichts anderes zu sagen wusste!

---

Ze wees hem de deur.
Haar wil was niet voor niets zo sterk, haar intuïtie had haar nog nooit in de steek gelaten.
Helaas luisterde ze vaak niet goed genoeg,
maar dit keer wel.
Dag T.









@BlonT